पु. ल. देशपांडे 

थोड्या साशंकतेनेच मी प्रवास वर्णन वाचायला हाती घेतले होते. मला वाटलेच नाही कि प्रवास वर्णन हा प्रकार मला कधी आवडेल. पण धमाल आली.
माझ्याही परदेशगमनाचे योग आले आहेत नाही असे नाही पण जातिवंत कलाकाराची निरीक्षणे तोच करू जाणे....आणि त्याहून महत्त्वाचे ती निरीक्षणे उत्कृष्टरित्या मांडणे....
आता पुलं सारखा कलाकार आणि लेखक हे सहज रित्या करू शकतो यावर दुमत असण्याचे कारणच नाही.
पूल म्हणतात "मला पाहायला आवडतात माणसे " तेंव्हा वेग-वेगळ्या प्रकारच्या माणसां पर्यंत जायची कसब आहे, त्यांना समजून घ्याची तळमळ आहे.
विविध संकृतीतील विविधता टिपण्याची आणि त्यावर टिप्पणी करण्याची उत्स्फूर्तता आहे.
 मादाम तुसॅद  मेणाचे प्रदर्शन आवडले नाही हे सांगायचा प्रामाणिकपणा  आहे, सुंदरतेचा शोध आहे, विनोदातून नेमके पणावर बोट ठेवण्याची हातोटी आहे.

आपण कुठे जातो तेंव्हा लोक काय पाहतात किंवा करतात या पेक्षा आपल्याला काय आवडते आणि ते तिथे कसे मिळेल किंवा त्या संबधित नवीन काय मिळेल हे पाहणे आणि करणे महत्वाचे....

काही वाक्ये

इंग्रजांची वैयक्तिक स्वच्छता आणि सामाजिक स्वच्छता यांची गणित आपल्याशी ताडून पहिले तर ते व्यस्त प्रमाणात आढळेल.

एरवीचा अबोल इंग्रज जेवताना बोलका होतो आणि बडबड्या फ्रेंच जेवायला बसला कि स्वादसामाधीत मूक होतो.
इंग्रज गप्पा मारण्या साठी जेवेल आणि फ्रेंच माणूस जेवायची वेळ झाली कि जागतिक युद्धाच्या तहाची बोलणी थांबवून जेवायला उठेल

शेवटी आयुष्य पुढे सरकताना काही दोर कापीत जावे लागते आणि त्या दिशेची वाट आपल्याला बंद आहे हे ठरवावे लागते. हेच खरे ! मी चित्रकलेचा दोर कापला आहे !


पण  इंग्रजी हि मोठी सहनशील भाषा खरी
तिने आंतरराष्ट्रीय आघात पचवले
इंग्रजाने इंग्रजी समजावून घेण्याचा प्रयत्न केला असेल तितकी स्वःताची भाषा अन्य मुखातून समजावून घेण्याचा इतर कोणीही केला नसेल
जसे वडिलांच्या श्राद्धाच्या दिवसाची विनंती 
As my dead father going to come to dinner tomorrow in the shape of a Brahmin